Het Grote Niets
China, Xi'an -
Ik had het zowat gehad met de Chinese steden: een opeenvolging van ellelange boulevards volgeladen met would-be westerse winkelcentra, bombastische bankpaleizen, niet-welriekende eetkraampjes en schreeuwende lichtlokpanelen. Waar is de gezelligheid, de rust? Vanmorgen heb ik die gevonden. Om 7u30 kuier ik door het Park van de Revolutie en aanschouw een choreografisch perfect ballet van ochtendmensen in beweging. Hier een enkeling in kungfu pasjes, daar een koppel in een tangoduel, wat verderop een kwartetje badmintonoorlog en een hele groep armenzwierend op een discodeuntje. Ook de waaierdames voeren elegant hun stukje op in dit groene openluchttheater. Zwaarden snijden geluidloos door het Grote Niets – een zee van concentratie, een strand van tai chi rust. Niemand wandelt rechttoe rechtaan. Zelfs al stappend gaan de armen zwaaien, de heupen wentelen, de hoofden draaien. Bejaarde gewrichten plooien volgens de regels van chi qong, de stokoude behendigheid van een jonge geest. Wat een plezier om dit te bekijken. Ik word er vrolijk van. Ook de gekooide vogels worden uitgelaten. Ik had het zowat gehad met de Chinese steden. Gelukkig worden ze hier en daar bevolkt door parkdansers.